Дар ҷашни баҳор то ҷашнвораи чароғҳо, ё дар рӯзи издивоҷ, мардуми тамоми миллатҳои чинӣ дӯст медоранд, ки шамъи сурхи дарозумрро ҳамчун дурахшони идона фурӯзон кунанд.Дар гирифтани худову баракат, парастиши осмону замин, парастиши ниёгон аз шамъу бухур ҷудонашаванда аст.Аз ин рӯ, ҳар ҷашнвора, вақте ки мардум ба Соли нав омодагӣ мегиранд, ҳамеша лавозимоти идона мехаранд, шамъу бухур яке аз онҳост.Дар бозорранги шамъбухур, ғафсӣ, андоза, дарозии гуногун пурра бо ниёзҳои шумо.
Шамъ«шамхои гул» низ меноманд.Вақте ки сухан дар бораи «шам» меравад, одамон табиист, ки ситорашиносони қадим меомӯзанд, ки ҳарфи «шаби арӯсӣ» шеъри зебост.Хамин тавр, «шамдон» дар мамлакати мо таърихи дуру дароз дорад.Умуман, шамъ ва “бухур” аксар вақт якҷоя истифода мешаванд ва шамъро бо бухурҳои рангоранг даргиронда бояд кард.
То он даме, ки шаш сулола пеш аз иншамъи ҳаррӯзарасмхои гуногуни манзара, пар, гул, парранда ва хайвонот сохта шуда буд, ки на танхо арзиши амалии чарогхои рушноиро дорад, балки накши ороиш ва ороиш низ дорад.
Илова ба фестивалҳои асосӣ дар халқ, вале нуқтаи шамъ дар ранги бухур, зиёд кардани фазои идона, дар рӯзҳои корӣ барои кӯдакон, барои пул, барои сулҳ, маориф, оянда, тиҷорат ва ғайра, инчунин мехоҳед, ки бухур ба ҷустуҷӯ шодӣ баракати Худо.Дар замонҳои қадим мардум бовар доштанд, ки вақте бухур даргиронда ва сигор холӣ мешавад, худоёни осмон азоби олами инсониро медонанд ва мардумро бахту баракат мебахшанд ва аз бадӣ дурӣ меҷӯянд.
Вақти фиристодан: январ-28-2023
